تخصیص ارز و تأمین ارز دو مفهوم مختلف درباره استفاده و تأمین ارز خارجی در یک کشور هستند.
تخصیص ارز به معنای تعیین و تخصیص مقدار مشخصی از ارز خارجی به یک هدف یا مورد خاص است. در واقع، در این حالت، دولت یا مقامات مربوطه تصمیم می‌گیرند که ارز خارجی را برای مصارف خاصی مانند واردات کالاها، پرداخت بدهی‌های خارجی یا پشتیبانی از صنایع ملی به کار ببرند. تخصیص ارز به عنوان یک فرآیند برنامه‌ریزی شده انجام می‌شود تا نیازها و اولویت‌های اقتصادی کشور را در نظر بگیرد.
از سوی دیگر، تأمین ارز به معنای تأمین منابع مالی و اقتصادی برای کشور است. در این حالت، دولت یا نهادهای مربوطه سعی می‌کنند منابع ارزی را تأمین کنند تا بتوانند نیازهای مختلف کشور را برآورده کنند. این منابع ممکن است از طریق صادرات کالاها و خدمات، ورود سرمایه خارجی، تسهیلات اعتباری بین‌المللی و یا هر منبع دیگری از بیرون کشور تأمین شود.
به طور خلاصه، تخصیص ارز مربوط به تعیین و تخصیص ارز خارجی به مصارف خاص در کشور است، در حالی که تأمین ارز مربوط به تأمین منابع مالی و اقتصادی از منابع داخلی و خارجی است تا نیازهای کلی کشور را برآورده کند.
